Krystyna Wieczorek
poetka, gawędziarka potrafiąca z właściwą sobie prostotą opowiadać godzinami, tak jakby to było wczoraj, niezwykle ciekawe epizody z jej życia i te przekazywane rodzinną tradycją z pokolenia na pokolenie. W swojej bogatej twórczości literackiej z ogromnym pietyzmem pielęgnuje regionalny dorobek kulturalno-obyczajowy Nadpilicza. Zaczynała od poezji. Pierwsze wiersze, jak sama wielokrotnie wspomina przelała na papier „ z potrzeby serca i smutku na duszy ”, chcąc utulić rozpacz po tragicznej śmierci syna. Były to jednak próby intymne, zmagania z własną wrażliwością… Dopiero w 1995 r. debiutowała na łamach kwartalnika „Siódma Prowincja”. W 1997 r. została wyróżniona w Ogólnopolskim Konkursie „Pamiętniki nowego pokolenia chłopów polskich”. To niezwykle osobisty, do bólu szczery wizerunek jej sposobu postrzegania przemian na wsi od zakończenia wojny do pierwszych lat budowy demokracji w naszym kraju, to rozprawianie o nadziejach, ale też o utracie złudzeń…
Umiłowanie niepowtarzalnego piękna przyrody i krajobrazu Doliny Pilicy, okolic Lubiaszowa, którego jest mieszkanką, ziemi piotrkowskiej w historii, tradycji i obyczaju ilustrują pięknie dwa tomiki poetyckie: „Rozmyślanie” (2003) i „Wspomnienia” (2006). Jednak największym literackim dziełem jej życia jest saga „Młyn na Stawkach” oraz „Młyn na Stawkach – Nad Czarną” opisująca dzieje jej własnej rodziny młynarskiej na przełomie XIX i XX w. z retrospekcjami sięgającymi mrocznych epizodów z powstania styczniowego. To bardzo sprawnie, interesująco nakreślona opowieść losów bohaterów, mieszkańców okolic Golesz uwikłanych w atmosferę wartkiego nurtu historii wsi pod zaborem rosyjskim, ze złowieszczymi odgłosami dramatów I wojny światowej i pierwszymi nadziejami Polski niepodległej. Ostatnimi czasy wydała również, nawiązujące do tradycji regionalnej (kulinarnej, obrzędowej), opracowania bardziej popularne, promocyjne m.in.: „Jadło piotrkowskie”, „Regionalne nalewki i ciasta”, „Nasza tradycja-obrzędy i zwyczaje w powiecie piotrkowskim”.
Krystynę Wieczorek – pisarkę, poetkę, twórczynię rękodzieła ludowego, propagatorkę ludowej kultury trudno scharakteryzować w krótkiej nocie biograficznej. Obok niezaprzeczalnych, niezwykle cennych walorów literackich jakie dostarczyła nam wszystkim swoją twórczością, jest kobietą niezwykłą, prostą, a jednocześnie ogromnie wrażliwą i głęboką, pełną optymizmu i codziennego humoru. Jest po prostu niezmiernie życzliwa ludziom, skromna i prawdziwa we wszystkim co robi. Została doceniona przede wszystkim jako popularyzatorka tradycji i kultury naszego regionu. Jest laureatką wielu nagród i wyróżnień. Została odznaczona niezwykle cennym „Orderem Serca - Matkom wsi” (2002). Doceniły jej dorobek twórczy władze lokalne i państwowe. Nagradzały ją władze powiatu piotrkowskiego, Marszałek Województwa Łódzkiego oraz Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, nadając jej prestiżową Odznakę Honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.